پست توزیع برق هوایی یکی از اجزای اصلی سیستم‌های توزیع برق است که به انتقال برق از شبکه‌های توزیع به مصرف‌کنندگان نهایی کمک می‌کند. این پست‌ها به دلیل هزینه‌های نصب و نگهداری کمتر و سهولت تعمیر و نگهداری، به‌ویژه در مناطق روستایی و نیمه‌روستایی، پرکاربرد هستند. در این مقاله به بررسی استانداردها، مزایا و معایب پست‌های توزیع برق هوایی پرداخته‌ایم.
استانداردهای پست توزیع برق هوایی
مواد استفاده‌شده: تیرها و تجهیزات باید از مواد مقاوم به شرایط جوی و خوردگی ساخته شوند. معمولاً از تیرهای بتنی، فولادی و چوبی استفاده می‌شود.
ارتفاع تیرها: ارتفاع تیرهای پست‌های توزیع برق هوایی باید به گونه‌ای باشد که ایمنی عبور و مرور وسایل نقلیه و افراد تضمین شود. معمولاً ارتفاع این تیرها بین 10 تا 15 متر است.
فاصله بین تیرها: فاصله بین تیرهای پست‌های توزیع برق هوایی باید به‌گونه‌ای باشد که تحمل بارهای مکانیکی و الکتریکی را داشته باشد. این فاصله معمولاً بین 50 تا 100 متر است.
ایمنی: استفاده از تجهیزات ایمنی مانند عایق‌ها و تجهیـزات حفاظتی برای جلوگیری از خطرات ناشی از برق‌گرفتگی و اتصالات کوتاه ضروری است.
مزایا
هزینه کمتر: هزینه نصب و نگهداری پست‌های توزیع برق هوایی معمولاً کمتر از پست‌های زمینی است.
سهولت تعمیر و نگهداری: این پست‌ها به دلیل در دسترس بودن تجهیزات و اتصالات به راحتی قابل تعمیر و نگهداری هستند.
زمان کمتر برای نصب: نصب پست‌های توزیع برق هوایی به زمان کمتری نسبت به پست‌های زمینی نیاز دارد.
معایب
حساسیت به شرایط جوی: پست‌های توزیع برق هوایی به دلیل قرار گرفتن در معرض شرایط جوی مانند باد و باران ممکن است دچار آسیب شوند.
زیبایی‌شناسی: وجود تیرها و سیم‌های برق در فضاهای شهری ممکن است از زیبایی محیط کاسته و منظر ناخوشایندی ایجاد کند.
ریسک بالاتر برق‌گرفتگی: پست‌های توزیع برق هوایی به دلیل دسترسی آسان‌تر به سیم‌ها و تجهیزات، خطر برق‌گرفتگی بیشتری دارند.
پست هوایی نصب شده بر روی شبکه هوایی فشار متوسط
پست هوایی نصب شده بر روی شبکه فشار متوسط زمینی
کلام آخر، با وجود مزایا و معایب مختلف پست‌های توزیع برق هوایی، انتخاب بین آنها و پست‌های زمینی بستگی به شرایط محیطی، اقتصادی و نیازهای منطقه مورد نظر دارد. رعایت استانداردها و استفاده از تجهیزات مناسب می‌تواند به بهبود عملکرد و افزایش ایمنی این پست‌ها کمک کند.
